บทที่ 161

ผมยืนจมถึงเข่าในถังโลหะที่เต็มไปด้วยเลือดหมูในคืนก่อนวันแรกของพระจันทร์เต็มดวง มันต้องเป็นคำสาปแน่ๆ ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจเรื่องเลือดหรอกนะ แต่เป็นเพราะผมยืนเปลือยเปล่าท่ามกลางกลุ่มคน ทุกคนเป็นสมาชิกของคอฟเวนที่รักของผม แต่มันก็ยังอึดอัดอยู่ดี คุณคงคิดว่าผมน่าจะชินไปแล้ว ผมมองดูเงียบๆ ขณะที่ผู้อาวุโสใน...