บทที่ 162

จมูกของฉันจั๊กจี้กับกลิ่นเครื่องเทศแรงมากจนความรู้สึกอยากจามปลุกฉันจากการหลับใหลอย่างลึก แสงแดดสลัวๆ ลอยเหนือตึกและส่องผ่านต้นไม้ที่ล้อมรอบฉัน พื้นที่เต็มไปด้วยมอสส์นั้นนุ่มและอุ่นอย่างน่าประหลาดใจเมื่อสัมผัสกับผิวของฉัน นกร้องเจี๊ยวจ๊าวขณะที่พุ่มไม้รอบตัวฉันไหวเอนในสายลมอ่อนๆ ที่พัดพากลิ่นเครื่องเท...