บทที่ 164

"ชู่ว์ ที่รัก นอนเถอะ" เสียงทุ้มลึกของทราวิสค่อยๆ ดึงฉันออกจากห้วงนิทรา เสียงปลอบโยนที่ดังซ้ำๆ นั้นทำให้ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ฉันยังคงหลับตาพลางยื่นมือไปยังเตียงฝั่งของเขา แต่กลับพบว่ามันเย็นและว่างเปล่า ร่างของฉันผุดลุกขึ้นราวกับสปริง สะดุ้งตื่นขณะกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องที่มีแสงสลัว มันกลายเป...