บทที่ 168

ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงนาฬิกาปลุกเก่าๆ ที่ดังบี๊บๆ ห้องรอบตัวยังคงมืดตอนที่ผมลืมตาขึ้นมา มีเพียงโคมไฟอ่านหนังสือที่หนีบอยู่กับราวด้านบนเป็นแหล่งกำเนิดแสงเดียว เสียงประตูที่ครูดกับพื้นขณะเปิดออกทำให้ผมตื่นเต็มตา ผมกวาดตามองไปรอบๆ พื้นที่กรงเล็กๆ และเห็นเสื้อผ้าของผมกองขาดวิ่นอยู่บนพื้น แน่นอน ผมลืม...