บทที่ 21

แสงอุ่นๆ บังคับให้ฉันกะพริบตาหลายครั้งขณะก้าวกลับเข้าสู่โถงจากระเบียง ฉันมองหลังของทราวิสที่ตึงเครียดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนมุ่งหน้าไปที่ประตู คืนนี้เป็นความล้มเหลว และฉันแค่อยากกลับบ้านไปแช่น้ำอุ่นๆ และดูทีวีเพื่อให้สมองได้พัก ครึ่งทางไปถึงประตูทางเข้า ฉันนึกขึ้นได้ว่ากระเป๋าคลัตช์ยังอยู่ที่โต๊ะ ฉันด่...