บทที่ 56

ทราวิส

ผมยังคงเหลือบมองรูขณะขับรถไปยังค่ายฝึก ไม่ได้ไกลเท่าไหร่ อาจจะประมาณสิบนาที แต่ความเงียบของรูที่จ้องตรงไปที่กระจกหน้ารถทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ เธอแทบไม่ขยับตัว ร่างกายเธอตึงเครียดเหมือนสปริงที่พร้อมจะดีดตัว ผมเอามือวางบนมือเธอ ดวงตากลมโตของเธอที่เอ่อไปด้วยน้ำตาหันมาทางผม และหัวใจผมก็แทบระเ...