บทที่ 82

ดาวเรืองสีเชอร์รี่แดงเงางามแล่นมาจอดข้างรถฉันที่เสียอยู่ริมถนน ฉันลุกพรวดจากที่นั่งบนขอบทางเท้า เวลาผ่านไปยี่สิบนาทีแล้ว นานเกินไป ฉันต้องไปหารีซให้ได้ เจมส์ก้าวออกจากที่นั่งคนขับพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้สาวๆ ใจละลาย "ไง ที่รัก อัศวินในชุดเกราะของเธอมาถึงแล้ว"

ฉันกลอกตา รีบกระชากประตูฝั่งผู้โดยสารเพื่อด...