บทที่ 96

เมื่อฉันตื่นขึ้นมาฉันกำลังนั่งอยู่บนโซฟา หัวฉันหมุนติ้วและฉันรู้ว่าฉันอาเจียนอีกแล้วจากรสเปรี้ยวในปาก ฉันทำหน้าเบ้เกลียดที่ตัวเองป่วยอีกแล้ว มันน่าหงุดหงิดที่ต้องอ่อนแอและช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ทั้งที่ฉันรู้ว่าฉันแข็งแรงแค่ไหน ตอนท้องรีซฉันต้องเข้าโรงพยาบาลถึงสองครั้งเพราะขาดน้ำ แต่ช่วงไตรมาสที่สองก็ง...