บทที่ 102 โชคดีที่ เพเนโลพี โอเค

แววตาแน่วแน่ในดวงตาของเพเนโลพีพังทลายลงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

ครอบครัวคือจุดอ่อนของเธอ

"เข้าใจแล้วใช่ไหม" เคลวินพูดขึ้นอีกครั้ง "แล้ว... ต้องให้ฉันสอนไหมว่าต่อไปเธอควรทำยังไง"

เพเนโลพีกัดริมฝีปากล่างของตัวเองแทบเลือดซิบ

เคลวินไม่ได้แตะต้องตัวเธอแม้แต่น้อย ไม่ได้สัมผัสเธอเลยด้วยซ้ำ แต่เพียงไม...