บทที่ 251 สาบานสาบาน!

เกรซอยากจะกำให้แน่น แต่เธอไม่มีเรี่ยวแรงเหลือแล้วจริงๆ นิ้วมือของเธอพยายามจะงุ้มเข้าหากัน แต่สุดท้ายก็คลายออกอีกครั้ง ร่วงหล่นลงบนเตียงโรงพยาบาลอย่างอ่อนแรง

จี้ห้อยคอตกลงมาอีกครั้ง

"เพเนโลพี เพเนโลพี ลูกแม่..." เธอมองเพดาน ดวงตาเลื่อนลอยเล็กน้อย

เคลวินสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงรีบขยับไปกดป...