บทที่ 296 จี้ของที่ระลึกของแม่ของเพเนโลปนี้

“คุณอาคอนเนอร์คะ” เธอเอ่ยขึ้น “คุณอามาช่วยระบุตัวตนหน่อยได้ไหมคะ?”

คอนเนอร์ที่ถูกเรียกชื่อ ตอนแรกก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ แล้วจึงชี้ที่จมูกตัวเอง “ผมเหรอ?”

“ค่ะ เพเนโลพีมีปานหรือรอยแผลเป็นที่สังเกตเห็นได้ชัดตรงไหนไหมคะ?”

“ไม่มี” คอนเนอร์ส่ายหน้า “ตอนเด็กๆ เธอเรียบร้อยมาก ไม่เคยเล่นซนผาดโผน เลยไม่มีรอยแ...