บทที่ 32

"แค่มีชีวิตอยู่ก็เป็นพรแล้วค่ะ" เพเนโลพีพูดพลางก้มหน้าลง

โมนิกาถาม "เพเนโลพี คุณผ่านอะไรมาบ้างเหรอคะ เล่าให้ฉันฟังได้ไหม"

เพเนโลพีเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า

เธอเล่าเรื่องของเธอ และโมนิกาก็รับฟัง น้ำตาไหลอาบแก้ม

"มันเป็นเรื่องอดีตไปหมดแล้วค่ะ" เพเนโลพีพูดพลางเช็ดน้ำตาให้โมนิกา "ดูสิคะ ฉันอยู่น...