บทที่ 369 เคลวินรักลูกสาวของเขาอย่างแท้จริง

ใบหน้าของเธอแดงก่ำ

"น่าอายชะมัด ไปกันเถอะ!" เธอรีบกระโดดขึ้นรถ

เคลวินหัวเราะเบาๆ ขณะมองตามเธอ

ลูซี่เกาะคอเขา ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขน ไม่มีความประหม่าหรือหวาดกลัวอีกต่อไป

เคลวินยังคงรู้สึกเหมือนทั้งหมดนี้เป็นเพียงความฝัน

ความสุขถาโถมเข้าใส่เขาอย่างไม่ทันตั้งตัว

เพเนโลพี "กลับมามีชีวิต" อีกครั้ง แถม...