บทที่ 374 พ่อและแม่นอนบนเตียงเดียวกัน

น่าทึ่งมาก ลูซี่กล้าหาญจริงๆ

เพเนโลพีเหลือบมองรอยเข็ม รู้สึกใจสลายและเศร้าใจ

เธออยากจะรับความเจ็บปวดแทนลูซี่เหลือเกิน

เพเนโลพีก้มลงเป่าเบาๆ "ยังเจ็บอยู่ไหมคะ ลูซี่?"

"ไม่เจ็บแล้วค่ะ!"

ลูซี่ตอบอย่างร่าเริง แล้วขยิบตาให้เคลวิน

แม้ภายนอกจะดูน่ารักอ่อนหวาน แต่ลูซี่ก็เหมือนแซมไม่น้อย—เต็มไปด้วยความ...