บทที่ 447 หายเร็ว ๆ นี้ ลาก่อน!

ดังนั้น เพเนโลพีจึงโน้มตัวเข้าไป ริมฝีปากสีแดงของเธอเฉียดผ่านริมฝีปากบางของเคลวิน

เขาเผยอริมฝีปากเล็กน้อย แถมยังเลียเบาๆ ที่ริมฝีปากเธอด้วยซ้ำ

ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลง

เพเนโลพีเอาแต่บอกตัวเอง 'ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครมองอยู่ และเคลวินก็ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด!'

ทีละจิบ ทีละจิบ

...