บทที่ 568 อาศัยอยู่กับเธอและไม่ต้องการพ่ออีกต่อไป โอเค?

สายตาของเขาอ่อนโยนและนุ่มนวล ปลายนิ้วของเขาลูบไล้แก้มของลูซี่ไม่หยุด ดวงตาเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์และไม่อยากจากไป

วันที่ลูซี่ฟื้นคืนสติก็เป็นวันที่เธอจากเขาไป

ลูซี่ที่น่ารักเช่นนี้ เขาจะทนปล่อยเธอไปได้อย่างไร?

เพเนโลพีหันหน้าหนี ไม่อยากเห็นภาพนั้น

แม้ลูซี่จะยังเด็ก แต่เธอก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่า...