บทที่ 624 เรายังคงเป็นเพื่อนได้

อย่างน้อยแบรนดอนก็ไม่ได้อยากให้อิซาเบลลาตาย

การมีชีวิตอยู่ย่อมดีกว่าตายเสมอ ใช่ไหม?

"เคลวิน! ปล่อยเธอ!" แบรนดอนตะโกนขณะวิ่งเข้าไป

เคลวินปล่อยมือโดยไม่พูดอะไร

อิซาเบลลาทรุดลงกับพื้น กุมคอตัวเอง ไออย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าแดงก่ำ เธอใช้เวลาสองสามนาทีกว่าจะหายใจได้ทัน

"นี่ ดื่มน้ำหน่อย" แบรนดอนคุกเข่าลงข...