บทที่ 686 แบรนดอน รีบกินมัน

“โอเคค่ะ” ลูซี่ตอบอย่างว่าง่าย “หนูจะรอแม่นะคะ!”

คำพูดเหล่านี้ทำให้หัวใจของเคลวินและเพเนโลพีอบอุ่นขึ้น

“จ้ะ!” เพเนโลพีพูด “แม่ก็รอให้หนูตื่นมานานมากเหมือนกันนะ ลูซี่”

ลูซี่ยิ้ม

รอยยิ้มนั้นช่างงดงามจริงๆ

ลูซี่ของเพเนโลพีกลับมาแล้ว!

ทันทีที่วางสายวิดีโอคอล น้ำตาของเพเนโลพีก็ยิ่งไหลพรากหนักกว่าเด...