บทที่ 711 อย่ารบกวนขอความเมตตา

เบรนต์ซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ รู้สึกใจสลาย "เอาล่ะๆ อิซาเบลลา พอได้แล้ว"

แต่อิซาเบลลาไม่ฟังเขาเลยแม้แต่น้อย ยังคงโขกศีรษะต่อไป

"เพเนโลพี" เบรนต์หันไปหาเพเนโลพี "ช่วยบอกให้เธอหยุดทีเถอะ พอแล้ว หน้าผากเธอแตกหมดแล้วนะ เธอรู้ตัวแล้วว่าผิด"

เพเนโลพีได้แต่มองเงียบๆ

เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง อิซาเบลลาค...