บทที่ 1 คืนที่สับสน

มีแรงบางอย่างผลักเซดี้ รอธลงบนเตียง ขาของเธอแยกออกขณะที่สะโพกแอ่นขึ้นตามสัญชาตญาณ ความสับสนมึนงงครอบงำจิตใจ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงควบคุมตัวเองไม่ได้ มีเพียงความคิดเดียวที่วนเวียนอยู่ในหัว—เธอต้องการให้เขาครอบครองเธอ อย่างรุนแรงและรวดเร็ว เขาตอบสนองโดยไม่ลังเล

ขณะที่เขาเข้ามาในตัวเธอ ความรู้สึกหนักอึ้งก็จมลงในอก อันที่จริง เธอกำลังมีเซ็กซ์กับคนแปลกหน้า แม้ความคิดจะสับสน แต่เธอก็จำงานหมั้นที่คู่หมั้นของเธอทรยศได้ ด้วยความสิ้นหวัง ลีอาห์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอจึงรีบพาเธอไปไนต์คลับ ที่ซึ่งเครื่องดื่มถูกเสิร์ฟอย่างไม่ขาดสาย

ด้วยความเมามาย เธอประกาศความตั้งใจว่าจะแก้แค้นคู่หมั้น ลีอาห์ ผู้ซึ่งคอยสนับสนุนเสมอ จัดหาผู้ชายขายบริการให้ทันที

"อืม" เซดี้ครางเบาๆ แรงกระแทกของชายแปลกหน้าทำให้เธอต้องกัดมุมหมอน ขาของเธอเกี่ยวรอบเอวของเขา รัดแน่นขึ้นตามทุกจังหวะที่ทรงพลัง เขารักษาระดับความเร็วอย่างไม่หยุดยั้ง เติมเต็มเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงครางอู้อี้ของเซดี้ดังขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของเธอเคลื่อนไหวสอดคล้องกับจังหวะของเขาเมื่อค่ำคืนดำเนินไป เธอมองไม่เห็นหน้าเขาชัดเจนด้วยซ้ำก่อนที่จะเสียความบริสุทธิ์ให้เขาไป ชายคนนั้นจากไปเมื่อรุ่งสางเท่านั้น

เมื่อเธอลืมตาที่พร่ามัวขึ้นในที่สุด สิ่งที่เห็นมีเพียงแผ่นหลังสูงเพรียวของเขาและรอยสักรูปหัวหมาป่าดุร้ายตรงเอวด้านล่าง การกระตุ้นที่มากเกินไปตลอดคืนทำให้ร่างกายของเธอปวดร้าวไปทั้งตัว เธอทึ้งผมตัวเองด้วยความหงุดหงิดและเสียใจ

แต่สิ่งที่เจ็บปวดกว่าความเจ็บปวดทางกายคือข่าวสารมากมายที่ถาโถมเข้าใส่ทันทีที่เธอออกจากโรงแรม นักข่าวกรูกันเข้ามาหาเธอ แสงแฟลชจากกล้องสว่างวาบไม่หยุด และถ้อยคำรุนแรงบาดลึกราวกับมีด

"คุณรอธ จริงไหมที่คุณถูกตระกูลพอตเตอร์ทิ้ง แล้วไปค้างคืนกับผู้ชายขายบริการ" นักข่าวคนหนึ่งถาม

"คุณรอธ ทราบไหมว่าคุณพ่อของคุณล้มละลายแล้ว" นักข่าวอีกคนถาม

"คุณรอธ เราเพิ่งได้รับข่าวว่าคุณพ่อของคุณ เอ็ดมันด์ รอธ กระโดดลงมาจากตึกรอธกรุ๊ป" นักข่าวคนหนึ่งกล่าว

...

ในคืนเดียว เซดี้สูญเสียทุกสิ่ง จากคนดังในแวดวงสังคมที่ได้รับการนับถือ กลายเป็นคนที่สังคมรังเกียจเพราะข่าวฉาว

สี่ปีต่อมา ที่สถานีรถไฟ เซดี้และเบรนด้า คลาร์ก พาเด็กสามคนกลับเข้าเมืองจากชนบท เบรนด้าซึ่งตัวกลมเหมือนลูกบอล หอบหิ้วกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบอย่างทุลักทุเล พวกเขาดูเหมือนแรงงานต่างถิ่น เป้สีซีดและเสื้อผ้าเก่าๆ ของพวกเขาดูขัดแย้งกับสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างชัดเจน

"ไปให้พ้น! สกปรกจริง!" หญิงแต่งกายหรูหราคนหนึ่งผลักเบรนด้าออกไป เสื้อโค้ทขนมิงค์ของเธอทำให้เธอดูเหมือนแม่หมีที่หวงถิ่นกำลังปกป้องลูกๆ

เซดี้กำลังจะเข้าไปเผชิญหน้ากับผู้หญิงคนนั้น แต่ก็สังเกตเห็นรถหรูหลายคันเคลื่อนเข้ามาจอดเรียงกัน ประตูสีดำเปิดออกพร้อมกัน และบอดี้การ์ดในชุดเนี้ยบหลายสิบคนก้าวออกมา ยืนเรียงกันเป็นสองแถวอย่างเป็นระเบียบ "ยินดีต้อนรับกลับครับ คุณผู้หญิงน้อย!" พวกเขาทักทายพร้อมกัน