บทที่ 1330 รู้สึกถึงความมืด

แอนดรูว์รีบพยุงไมกาห์ขึ้นรถแล้วเร่งว่า "เหยียบเลย"

"ได้ครับ" คนขับตอบ

ขณะที่รถเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว แอนดรูว์ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกในที่สุดแล้วกระซิบว่า "แอนนิกาคอยมองเราตลอดตอนที่เราลงบันไดมา มันทำเอาผมขนลุกเลย"

ไมกาห์หัวเราะเบาๆ "นายมันปอดแหกชะมัด" เขายังคงสงบนิ่ง มั่นใจว่าเซดี้ไม่ทันสังเกต...