บทที่ 1338 การมองผ่านทุกอย่าง

ไมกาห์ผวาตื่นจากฝันร้าย ตาลุกโพลง หัวใจเต้นระรัว เขาใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อตั้งสติ พยายามสลัดความกลัวที่ยังตกค้างออกไป สมองเขาว่างเปล่า—อะไรก็ตามที่ทำให้เขากลัวในความฝันได้หายไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงความวิตกกังวลเล็กน้อย

เขานวดขมับ พยายามควบคุมลมหายใจให้สงบลง แล้วเหลือบมองไปที่หน้าต่างซึ่งแสงแดดยามเช้ากำล...