บทที่ 1599 ไข้

“คุณเจมส์คะ”

ในที่สุดแอนนิกาก็ได้มีโอกาสพูดแทรกขึ้นมา เซดี้มัวแต่วุ่นวายกับการจัดการเรื่องการช่วยเหลือจนไม่มีใครได้พูดอะไรเลย

บัดนี้เมื่อในรถเงียบสงบลง แอนนิกาก็ไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้อีกต่อไป น้ำตาไหลพรากอาบใบหน้าขณะที่เธอร้องไห้โฮอย่างควบคุมไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี

เจสสิก้ากับออโรร่าพยายาม...

Accedi e continua a leggere