บทที่ 20 เป้าหมาย

เช้าวันรุ่งขึ้น พวกเด็กๆ เตรียมตัวกันช้าเพราะต้องดูแลเจ้าโคโค่ตัวน้อย ทำให้แผนของเซดี้ล่าช้าไป เธอจึงไปส่งพวกเขาที่โรงเรียนอนุบาลสาย และนั่นก็หมายความว่าเธอไปทำงานสายด้วย

ขณะที่เธอมองนาฬิกาข้อมือ ความกังวลก็ถาโถมเข้าใส่ “เร็วเข้า เร็วเข้าสิ!” เธอพึมพำกับตัวเอง หวังว่าคงไม่โดนหักเงินเดือนเพราะมาสาย

...