บทที่ 216 ไม่มีที่ไหนซ่อนอยู่

ตอนนี้ เซดี้ รอธ รู้สึกราวกับว่าเธอถูกเปลื้องผ้าจนเปลือยเปล่าแล้วโยนออกไปกลางลานสาธารณะ ไม่มีที่ให้หลบซ่อน

โลกทั้งใบดูเหมือนจะสนุกสนานกับความอัปยศของเธอ ชี้หน้า สาดคำด่า แม้กระทั่งสาปแช่งพ่อแม่ของเธอ...

บรรดาคนที่เคยรู้จักเธอ ตอนนี้ต่างอับอายที่จะข้องแวะด้วย หรือกระทั่งถือเป็นความอัปยศที่เคยรู้จักเธ...