บทที่ 242 จากนี้ไปฉันเป็นคนเดียวของคุณ

เซดี้ไม่รู้เลยว่าเธอถูกมัดไว้นานแค่ไหน แขนขาของเธอชาด้านไปหมดจากการดิ้นรน ข้อมือและข้อเท้าแสบร้อนราวกับถูกไฟเผา เนื้อผ้าแทบจะบาดเข้าไปในเนื้อของเธอ

ในที่สุด เธอก็หยุดต่อสู้เพื่อเก็บแรงไว้ บ้านทั้งหลังเงียบสงัดราวป่าช้า พวกยามและคนรับใช้รู้ดีว่าไม่ควรรบกวนไมคาห์เวลาที่เขาอารมณ์ไม่ดี

โทรศัพท์ของเธอด...