บทที่ 248 จดหมาย

ความรู้สึกปลาบแปลบที่จมูกทำให้น้ำตาคลอหน่วยตาของเซดี้ เกือบจะไหลรินออกมา

"สัญชาตญาณของผมบอกว่าทางเลือกของคุณอาจจะผิด" เมสันถอนหายใจอย่างจนปัญญา "แต่จะทำอะไรได้ล่ะ คุณมันหัวรั้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมไม่มั่นใจเลยว่าจะเกลี้ยกล่อมคุณได้ เหมือนเมื่อสี่ปีก่อนนั่นแหละ..." เขาหยุดพูด บังคับตัวเองให้ยิ้มเยาะแล...