บทที่ 347 วันดี

ดวงตาของเซดี้สั่นไหว ลังเลว่าจะโกหกดีไหม แต่เบรนด้าก็โพล่งออกมาทันทีด้วยความกระวนกระวาย “ฉันว่าแล้วต้องเป็นเขา ไอ้สารเลวนั่น ขอให้พระเจ้าสาปแช่งมัน!”

“ไม่ใช่นะคะ คุณเข้าใจผิดแล้ว...” เซดี้พยายามอธิบาย

“เข้าใจผิดเรื่องอะไร” เบรนด้าขัดขึ้น โกรธจนหน้าแดง “เธอโกหกไม่เก่งสักนิด ฉันดูออกว่าเกิดอะไรขึ้น”...