บทที่ 37 เป็นเพียงคนธรรมดา

ทอดด์รู้สถานการณ์จึงก้มตัวลง โค้งคำนับให้เซดี้และเด็กทั้งสามซ้ำๆ เสียงสั่นเครือ "คุณรอธครับ ผมขอโทษจริงๆ ครับ มันเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่ควรล่วงเกินคุณเลย"

เซดี้ยิ้มเย็นชา รู้ดีว่าคนอย่างทอดด์ไม่มีวันสำนึกผิดจริงๆ เขาเพียงแสดงความอ่อนน้อมต่อหน้าผู้มีอำนาจ แต่ลับหลัง คนแบบเขาก็ยังคงรังแกผู้อ่อนแอต่...