บทที่ 374 โง่ไร้สมอง

เซดี้กลับถึงบ้านแล้วค่อยๆ เขย่งเท้าถอดรองเท้า ตั้งใจจะเอาข้าวของไปเก็บในห้องนอน ทว่ามีอาก็วิ่งออกมาจากห้องของเธอเสียก่อน “หม่ามี้กลับมาแล้ว หม่ามี้—”

“ตายจริง มีอา เพิ่งอาบน้ำเสร็จเหรอลูก” เซดี้รีบนั่งยองๆ ลงกอดลูกสาวพลางขยี้ผมเปียกหมาดของเธอเบาๆ

“หม่ามี้คะ พวกเราเอาของอร่อยมาฝากหม่ามี้เยอะแยะเลย ...