บทที่ 502 จูบที่หลงใหล

"คุณหมอเรย์ วางผมลงเถอะครับ ผมเดินเองได้" โนอาห์พูด

โนอาห์เป็นเด็กที่เรียบร้อยและมีวุฒิภาวะเกินวัยเป็นพิเศษเสมอ

ดาเลียจึงวางเขาลงแล้วจูงมือเดินไปข้างหน้า

แอนดรูว์ซึ่งอุ้มเนธานที่หลับอยู่ นึกถึงตอนที่เด็กชายเคยปารองเท้าเล็กๆ ใส่เขาแล้วก็รู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย เจ้าหนูคนนี้จะก่อเรื่องอะไรตอนโตขึ้นนะ?...