บทที่ 62 ไม่สามารถออกไปได้

ประตูเปิดผางออก นำพาลมหนาววูบหนึ่งและรังสีอันทรงพลังเข้ามา ร่างสูงสง่าร่างหนึ่งยืนอยู่ย้อนแสง แผ่กลิ่นอายก้าวร้าวราวกับสัตว์ป่า

หัวใจของเซดี้เต้นระรัว ดวงตาของเธอเหมือนลูกแมวตื่นกลัวขณะจ้องมองเขาอย่างขลาดๆ

"คุณเคลเมนส์คะ!" ดาเลียทักทายอย่างนอบน้อม

ไมคาห์ส่งสัญญาณ และดาเลียก็ถอยกลับไปอย่างเงียบๆ

ป...