บทที่ 652 ฉันขอโทษ

เมื่อพิธีแต่งงานสิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการ เซดี้ก็ประคองมือของไมคาห์มาแนบใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเธออย่างอ่อนโยน รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนริมฝีปาก

“เราจะไม่มีวันแยกจากกันใช่ไหมคะ” เธอถาม เสียงแผ่วเบาราวกระซิบ

ริมฝีปากของไมคาห์เผยอออก คำว่า “ครับ” จวนเจียนจะหลุดออกจากปลายลิ้น แต่มันก็ยังคงไม่ได้ถูกเอ่ยออกมา ต...