บทที่ 668 แกมบิตสุดท้าย

ในวินาทีแห่งโชคชะตานั้น เสียงของเบรนด้าดังก้องกังวานอยู่ในหูของเซดี้ "คุณหนู...ต้อง...รอด"

ขณะเดียวกัน เสียงร้องไห้ไร้เดียงสาของเด็กๆ ก็ดังแทรกผ่านม่านฝนเข้ามา

"แม่จ๋า แม่จ๋า พวกหนูรอแม่กลับบ้านนะ"

เซดี้ค่อยๆ ลืมตาขึ้น สายตาของเธอจับจ้องไปยังภาพดุจวิญญาณของพ่อ เขาดูเหมือนกำลังมองลงมาจากสรวงสวรรค์...