บทที่ 701 มาพร้อมกับฉันคืนนี้

ท่าทีที่เคยแน่วแน่ของแอนนิกาเริ่มสั่นคลอน มือที่จับลูกดอกสั่นไหวขณะที่เธอเล็งอย่างระมัดระวังก่อนจะปล่อยมันออกไป คราวนี้ลูกดอกเพียงแค่เฉียดกลีบดอกไม้ไป ทำให้หลุดไปเพียงชิ้นเล็กๆ การเล็งเป้ากลายเป็นเรื่องยากขึ้นเรื่อยๆ เพราะกิ่งไม้และใบไม้ที่บดบัง เสียงเย็นชาของแอนดรูว์แทรกผ่านความตึงเครียด "ทำได้ดีที...