บทที่ 709 การนำทางวิกฤต

เสียงหัวเราะของเซดี้ดังก้องขณะที่เธอสไลด์ตัวเข้าไปในรถ "แต่คุณต้องทนให้ได้นะ!" เธอหยอกล้อ พลางลดกระจกหน้าต่างลงแล้วเอนตัวพิงอย่างสบายอารมณ์ "ว่าแต่ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ"

ไมคาห์มองเธอด้วยสายตาแน่วแน่ ดวงตาจับจ้องอยู่ที่มือซึ่งพันผ้าพันแผลของเธอ "ดูเหมือนในที่สุดคุณก็มีจิตสำนึกขึ้นมาแล้วสินะ" เขาเอ...