บทที่ 897 พวกเขาสามารถอยู่ได้

ทริสตันขมวดคิ้วเล็กน้อย แววตาเย็นชาฉายวาบในดวงตาสีอำพันของเขา

"เงียบไปเลย!" เซดี้ดุทันที พร้อมส่งสัญญาณให้ทั้งสองคน

ทั้งสองก้มหน้าลง ไม่กล้าพูดอะไรอีก

"ทริสตัน อย่าโกรธเลยนะคะ!" เซดี้ไม่อยากยั่วยุทริสตัน จึงคิดจะใช้ไม้นวม "เรื่องของพวกเขาสองคนไว้ค่อยคุยกันทีหลังนะคะ ฉันจะส่งพวกเขากลับไปที่ตระกูลเ...