บทที่ 941 แม่อย่าออกไป

เซดี้เงยหน้ามองบ้านหลังใหญ่โอ่อ่าสง่างาม จากนั้นก็มองไปรอบๆ สวน เหล่าผู้คุ้มกัน และคนรับใช้สูงวัย ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างแรงกล้าผุดขึ้นในใจเธอ

เศษเสี้ยวความทรงจำนับไม่ถ้วนวาบผ่านเข้ามาในความคิด ย้ำเตือนว่าเธอเคยอาศัยอยู่ที่นี่มาก่อน ทุกเศษเสี้ยวนั้นงดงาม มีความสุข และอบอุ่น

เธอไม่ได้ต่อต้านสถานที่แ...