บทที่ 97 นายคลีเมนส์ในวันพี่เลี้ยงชายในเวลากลางคืน

เซดี้ก้มตัวลง ค้นหาสร้อยคอทับทิมตามริมถนน...

ตอนนั้นดึกมากแล้ว แม้ว่าจะมีไฟถนนส่องสว่าง แต่แสงก็ยังสลัวอยู่

โชคดีที่ทับทิมเม็ดนั้นส่องประกายเจิดจ้า หลังจากผ่านไปกว่าสี่สิบนาที ในที่สุดเซดี้ก็พบสร้อยคอในพุ่มไม้...

เธอดีใจมาก รีบหยิบมันขึ้นมา ปัดฝุ่นออกก่อนจะใส่ลงในกระเป๋า

จากนั้น เธอก็หยิบโทรศัพท์ออก...