บทที่ 978 แซดี้โกรธ

“คุณ...”

“ทำไมแต่เช้ามาถึงได้อารมณ์เสียขนาดนี้” ไมกาห์ดึงเซดี้ให้นั่งลง “กินมื้อนี้ให้เสร็จ แล้วฉันจะไปส่งเธอเอง”

“ปล่อยฉันนะ” เซดี้พยายามสลัดมือเขาออก แต่เมื่อสบเข้ากับสายตาลุ่มลึกของเขา เธอก็ชะงักไป ดูเหมือนเขากำลังบอกเป็นนัยถึงอะไรบางอย่าง

“ก็ได้ แค่มื้ออาหารมื้อเดียว” เซดี้แค่นเสียง “คิดว่าฉั...