บทที่ 162 เพื่อนร่วมห้อง

เปลวไฟสุดท้ายของบุหรี่ในมือแซคคารี เบลีย์ มอดลงจนถึงปลายนิ้ว เขาดีดก้นบุหรี่ที่เหลือลงในที่เขี่ยอย่างไม่ใส่ใจ พลางพึมพำอย่างไร้เยื่อใย "อืม ฉันรู้แล้ว"

วิโนนา ซัลลิแวน มองเขาด้วยรอยยิ้มปริศนา แม้จะเงียบงัน แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามีน้ำเสียงประชดประชันแฝงอยู่

อาหารค่ำมื้อนั้นจบลงท่ามกลางความเงียบงันอันน่...

Accedi e continua a leggere