บทที่ 105 ไม่มีการวาดภาพอีกต่อไปจากนี้ไป

เช้าวันต่อมา เลย์ลาตื่นขึ้นมาพบว่าหมอนอีกข้างว่างเปล่า

กลิ่นโคโลญจน์จางๆ ของเขายังคงอบอวลอยู่ในอากาศ

เมื่อเหลือบมองนาฬิกา เธอก็ตกใจเมื่อพบว่าเป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้ว เธอเผลอหลับไปเต็มๆ สิบสองชั่วโมง ขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของซามูเอล

เธอไม่ได้รังเกียจแขนของเขาที่อยู่ใต้ตัวเธอ แม้มันจะแข็งและอาจจะไม่สบายนั...

Accedi e continua a leggere