บทที่ 155 ความโกรธแห่งการทรยศ

เลย์ลายืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้นทั้งที่หวาดกลัวสุดขีด หล่อนหลับตาแน่น ปฏิเสธที่จะขยับแม้ว่าขาจะสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

"ขยับสิ!" ซามูเอลตวาดลั่น

"ฉะ...ฉันขอโทษ..." เลย์ลาเค้นเสียงพูด น้ำตาคลอ "เขาไม่เกี่ยว โทษฉันเถอะ แค่...ได้โปรดปล่อยเขาไป"

นี่หล่อนกำลังปกป้องเนธานอยู่หรือ ในสถานการณ์แบบนี้น่ะนะ...

Accedi e continua a leggere