บทที่ 2 เครื่องหมายจูบที่คอของเธอ

ซามูเอลคิดในใจ ‘เธอบอกให้เราทำตัวเหมือนคนแปลกหน้า แต่เรื่องนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก’

ซามูเอลหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเดินตามผู้หญิงที่เพิ่งออกไป

เลย์ลาหาร้านขายยาที่ใกล้โรงแรมที่สุดแล้วเดินเข้าไป ทำทีเป็นเลือกดูของ

"ให้ช่วยอะไรไหมคะ" เภสัชกรหน้าตาเคร่งขรึมคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอ

"ฉันต้องการซื้อ...ยาคุมกำเนิดค่ะ" ใบหน้าของเลย์ลาแดงก่ำขณะกระซิบ

เภสัชกรยื่นยาให้เธอ

"ขอบคุณค่ะ" เลย์ลาจ่ายเงินแล้วรีบวิ่งออกไป เปิดกล่องยาแล้วกลืนยาเม็ดหนึ่งลงคอทันทีโดยไม่ดื่มน้ำตาม

‘ขมชะมัด ปกติมันรสชาติแบบนี้เหรอ’ เลย์ลาคิด

ภายในร้านขายยา เภสัชกรถอดชุดกาวน์ออก เผยให้เห็นชุดสูทด้านใน เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วตอบกลับไปว่า "คุณฮอลแลนด์ครับ เธอทานยาแล้วครับ"

บนชั้นสูงสุดของโรงแรม ซามูเอลมองออกไปนอกหน้าต่าง สูบบุหรี่ ดวงตาของเขาอ่านไม่ออก เขาคิด ‘วิตามินบีก็ไม่แย่เท่าไหร่ ใช่ไหมล่ะ’

หลังจากกินยา เลย์ลาก็ขึ้นรถประจำทางกลับไปมหาวิทยาลัย เธอมีงานพาร์ทไทม์เป็นผู้ช่วยสอนในช่วงบ่าย

ที่ประตูโรงเรียน เธอรู้สึกใจหนักอึ้ง เมื่อวานนี้ ตรงประตูนี้เอง แม่ของวินเซนต์ ศิวานนท์ แฟนหนุ่มของเธอ ได้มาพบเธอ

ในรถเมอร์เซเดส คุณแม่ผู้สูงศักดิ์ของวินเซนต์มองเธอด้วยสายตาดูแคลน เธอกล่าวว่า "รับเงินไปหนึ่งล้านดอลลาร์ แล้วไปจากชีวิตลูกชายฉันซะ"

จากนั้นเธอก็เสริมว่า "คิดว่าตัวเองคู่ควรกับวินเซนต์เหรอ อย่าฝันว่าจะได้แต่งงานเข้าตระกูลศิวานนท์เลย วินเซนต์ก็แค่เล่นๆ กับเธอเท่านั้นแหละ พอเขาทิ้งเธอไป เธอก็จะไม่เหลืออะไรเลยสักสลึงเดียว"

เลย์ลาได้แต่ร้องขออย่างโง่เขลา ยืนกรานว่าวินเซนต์จริงใจกับเธอ แต่คืนนั้นเอง เธอก็จับได้ว่าวินเซนต์กับเอมิเลีย บราวน์ กำลังมีเซ็กซ์กันอยู่ในหอพัก

เลย์ลาโกรธจัดจนสาดน้ำใส่พวกเขาทั้งถังก่อนจะวิ่งหนีไป

วินเซนต์ที่ตื่นตระหนกดูน่าสมเพชอย่างที่สุด กว่าเขาจะรู้ตัวและวิ่งลงมาชั้นล่าง เลย์ลาก็ไปเสียแล้ว

เมื่อหลุดจากห้วงความทรงจำ เลย์ลาก็เห็นวินเซนต์ ซึ่งไม่ได้นอนมาทั้งคืน ดวงตาแดงก่ำ ผิดจากท่าทีปกติของเขาไปมาก เขารีบวิ่งเข้ามาจับไหล่เธอ พูดอย่างร้อนรนว่า "เลย์ลา ผมอธิบายได้นะ"

"ปล่อยฉันนะ" เลย์ลารู้สึกขยะแขยง มือคู่นั้นเพิ่งสัมผัสเอมิเลียมา

เธอกล่าวต่อ "วินเซนต์ ถ้าคุณไม่ปล่อย ฉันจะป่าวประกาศให้คนทั้งโรงเรียนรู้เรื่องสกปรกของคุณ!"

แม้ว่าในที่สุดวินเซนต์จะยอมปล่อย แต่เขาก็ยังขวางทางเธอ ไม่ยอมให้เธอไป

วินเซนต์อ้อนวอน "เลย์ลา ยกโทษให้อารมณ์ชั่ววูบของผมเถอะนะ"

"อารมณ์ชั่ววูบเหรอ? นี่เป็นครั้งแรกที่คุณกับเอมิเลียมีเซ็กซ์กันหรือเปล่า? มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบเสมอเลยหรือไง?" เลย์ลาซักไซ้

วินเซนต์รีบแก้ตัว "ผมทำผิดพลาดแบบที่ผู้ชายทุกคนทำกัน แต่ผมรักคุณนะ"

"พอได้แล้ว! คุณมันหน้าไม่อาย อย่ามาโยนความผิดให้ผู้ชายทุกคนต้องมารับผลการกระทำของคุณเลย! คุณไม่ต่างอะไรกับสัตว์ติดสัด" เลย์ลาตะโกน

"กลับไปบอกแม่คุณให้มองดูคุณดีๆ เถอะ ท่านจะได้เห็นว่าคุณไม่คู่ควรกับฉันเลยสักนิด" เธอดันวินเซนต์อย่างแรงจนเขาล้มลงกับพื้น

"เลย์ลา ได้โปรดอย่าทำร้ายวินเซนต์เลย" เอมิเลียร้องไห้วิ่งออกมา ผลักเลย์ลาออกไปแล้วยืนขวางหน้าวินเซนต์ "ฉันชอบวินเซนต์เอง ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน ตบฉันแทนเถอะ"

เอมิเลียพูดต่อ "ฉันขอโทษนะ แต่วินเซนต์ก็เป็นผู้ชายปกติคนหนึ่ง ในเมื่อเธอไม่ยอมมีอะไรกับเขา เขาก็เลยยอมรับฉัน เธอจะโทษเขาไม่ได้หรอกนะ"

เลย์ลาโกรธจัดกับตรรกะวิบัติจนหัวเราะออกมา เลย์ลาคิดในใจ ‘แหม ถ้าไม่หน้าด้านจริงคงทำเรื่องไร้ยางอายแบบนี้ไม่ได้สินะ พยายามหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองได้ดีนี่’

เลย์ลาถามกลับ "งั้น ในฐานะเพื่อนรักของฉัน เธอก็เลยไปมีเซ็กซ์กับเขาแทนฉันงั้นสิ? เธอสนุกนักหรือไงที่ทำลายความสัมพันธ์ของคนอื่นน่ะ? ฉันควรจะอวยพรให้เธอได้แต่งงานเข้าตระกูลศิวานนท์เร็วๆ ดีไหม? แต่น่าเสียดายนะ ความปรารถนาของเธอคงไม่มีวันเป็นจริง!"

จากนั้นเธอก็เสริมว่า "ถ้า วินเซนต์นอกใจได้ครั้งหนึ่ง เขาก็ทำได้ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ฉันหวังว่าเธอจะยังปกป้องเขาได้นะ เมื่อมีผู้หญิงคนอื่นมาเคาะประตูหา"

แววตาเกลียดชังฉายวาบในดวงตาของเอมิเลีย แต่เธอก็ยังคงร้องไห้อย่างน่าสงสาร เธอโต้กลับ "ในขณะที่เธอกำลังโทษวินเซนต์น่ะ เธอมองดูรอยจูบบนคอตัวเองหรือยัง? เมื่อคืนเธอไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นมาใช่ไหม?"

"เลย์ลา..." ดวงตาแดงก่ำของวินเซนต์จ้องมองที่คอของเธอ ใบหน้าซีดเผือดขณะตะโกน "มันเกิดอะไรขึ้น?" เขารอมาสี่ปี ถูกปฏิเสธนับครั้งไม่ถ้วน แล้วตอนนี้เธอกลับไปนอนกับผู้ชายคนอื่น

เลย์ลาโต้กลับ "ฉันโสด คุณเป็นใครมาซักไซ้ฉัน?"

"งั้นเธอก็เป็นผู้หญิงใจง่ายสินะ ฉันดูคนผิดไปจริงๆ!" วินเซนต์กระทืบเท้าเดินจากไปอย่างฉุนเฉียว

เอมิเลียเช็ดน้ำตา มองเลย์ลาด้วยความเหยียดหยาม แล้วพูดว่า "เมื่อคืน 'บริการ' ดีไหมล่ะ?"

เลย์ลาเงยหน้าขึ้นทันที ตระหนักได้ว่าเธอถูกเอมิเลียวางแผนเล่นงานเข้าแล้ว และกำหมัดแน่น

ขณะเดียวกัน ในห้องทำงานประธานบริษัทฮอลแลนด์กรุ๊ป เจมส์ แวนเดลลา ผู้ช่วย กำลังรายงานว่า "คุณซามูเอล ฮอลแลนด์ครับ คนที่วางยาในเครื่องดื่มของคุณเมื่อคืน เป็นคนที่คุณโจแวน ฮอลแลนด์ ส่งมาจริงๆ ครับ โดยมีเป้าหมายเพื่อทำลายชื่อเสียงของคุณ"

ดวงตาของซามูเอลเย็นชาลงขณะบี้บุหรี่ในมือ ถึงเวลาที่ต้องชำระบัญชีระหว่างพวกเขาสักที

ซามูเอลถาม "แล้วเรื่องผู้หญิงเมื่อคืน สืบมาได้หรือยัง?"

"ครับ เธอชื่อเลย์ลา แอดกินส์ เป็นนักศึกษาวิทยาลัยธรรมดาๆ อายุ 21 ปี ผลการเรียนดี เป็นเด็กเรียบร้อยครับ เธอไปที่บาร์เพราะจับได้ว่าแฟนของเธอนอกใจ และ..." เจมส์ลังเล

"พูดต่อสิ" ซามูเอลสั่ง

เจมส์ตอบ "แฟนของเธอคือคุณศิวานนท์ครับ"

ซามูเอลเอ่ย "จับตาดูเธอไว้"

ซามูเอลเผยรอยยิ้มที่มีความหมายลึกซึ้ง ที่แท้เด็กสาวคนนั้นก็เป็นแฟนของหลานชายไม่ได้เรื่องของเขานี่เอง เรื่องราวมันชักจะน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งพ่อของเขาผลักดันให้เขาแต่งงานกับตระกูลเอลิชมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต่อต้านมากขึ้นเท่านั้น