บทที่ 239 คำร้องขอเวลา

ทีแรกไลลาเลือกที่จะเมินเฉยต่อคำกล่าวอ้างอันไร้สาระตรงหน้า แต่เธอก็พบว่าตนเองไม่อาจกลั้นเสียงหัวเราะเยาะหยันอย่างเย็นชาไว้ได้ "ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่เห็นเงินสำคัญขนาดนั้น ยังมีสิ่งที่มีค่ามากกว่านั้นเยอะ อย่างเช่นศักดิ์ศรี แต่ฉันว่าคนอย่างคุณคงไม่เข้าใจหรอก"

พูดจบ เธอก็ผลักประตูเปิดออกแล้วก้าวเข้าไปใน...