บทที่ 3 พฤติกรรมแปลก ๆ ของเขา

คืนนั้น ที่สการ์เล็ตบาร์ เลย์ลาในชุดกระต่ายเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มไปรอบๆ

เสียงเพลงดังจนหูอื้อ แสงไฟหลากสีสันเริงระบำในอากาศ เหล่านักเต้นรูดเสาสาวสวยกำลังวาดลวดลายอย่างเต็มที่

เมื่อเช้า เลย์ลาเพิ่งสาบานว่าจะไม่กลับมาเหยียบที่บาร์อีก แต่พอตกเย็น งานค่าจ้างชั่วโมงละ 200 ดอลลาร์ก็ช่างยั่วยวนเกินกว่าจะปฏิเสธได้

คอเสื้อของชุดคว้านลึกเกินไป เลย์ลาดึงมันขึ้นอยู่สองสามครั้ง

ผู้คนในบาร์เข้ามาลวนลามเธอเป็นครั้งคราว และเลย์ลาก็รับมือกับพวกเขาอย่างระมัดระวัง

ผู้จัดการยื่นขวดเหล้าสีฟ้าประดับเพชรให้เธอ เขาสั่งว่า "ระวังหน่อยนะ ขวดนี้ราคาเป็นล้านดอลลาร์"

เลย์ลาคิด 'ล้านดอลลาร์! มีเครื่องดื่มแพงขนาดนี้อยู่จริงเหรอเนี่ย?'

เธอรีบประคองมันไว้ในอ้อมแขนอย่างระมัดระวัง

ผู้จัดการสั่ง "โต๊ะ 2 รีบเอาไปส่งเร็วเข้า"

ชายหนุ่มรูปงามสองคนนั่งอยู่ในบูธ ทั้งคู่สวมเสื้อผ้าราคาแพง โดยเฉพาะคนทางขวาที่ดูเหมือนจักรพรรดิผู้เย็นชา

เลย์ลาตกตะลึง เขาคนนั้นนี่ ผู้ชายขายบริการเมื่อเช้า!

เลย์ลาสูดหายใจลึก รู้สึกเย็นวาบไปถึงสันหลัง เธอสงสัย 'ทำไมเขามาอยู่ที่นี่? สองคนในบูธนั่นเป็นเพื่อนร่วมงานกันเหรอ? ผู้ชายขายบริการหาเงินได้แล้วก็มาเที่ยวคลับหาผู้หญิงสนุกๆ นี่มันสังคมแบบไหนกันเนี่ย?'

เลย์ลาลังเล "ผู้จัดการคะ ให้คนอื่นไปแทนได้ไหมคะ? ฉัน..."

"เร็วเข้า อย่าให้แขกรอนาน" ผู้จัดการผลักเธอไปก่อนที่เธอจะพูดจบ

เลย์ลาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินเข้าไป หวังว่าแสงสลัวๆ กับหน้ากากจะทำให้เขาจำเธอไม่ได้

"ฉันได้ยินว่ามีคนเห็นนายที่โรงแรมเมื่อคืน พี่ชายนายนี่ทุ่มสุดตัวจริงๆ นะที่จะเตะนายออกจากตระกูลฮอลแลนด์" โจเซฟ เชียแรน ชายผมสีสะดุดตาที่กำลังกอดสาวสวยอยู่พูดขึ้น

"ฉันจะทำให้มันเข้าใจเองว่าการขุดหลุมฝังตัวเองเป็นยังไง" ซามูเอลแค่นเสียง

"คุณผู้ชายคะ เครื่องดื่มของคุณค่ะ" เลย์ลาพูดเบาๆ ขณะคุกเข่าลงเพื่อเปิดขวดให้พวกเขา

กลิ่นหอมอ่อนๆ อันคุ้นเคยของหญิงสาวลอยเข้าจมูกซามูเอล เขาเหลือบมอง 'กระต่ายน้อย' ที่คุดคู้อยู่บนพื้น รูปร่างของเธอดูคุ้นตา

มือของเลย์ลาสั่นขณะเปิดขวดอย่างประหม่าจนเกือบทำขวดหลุดมือ แต่มีมือหนึ่งคว้าไว้ได้ทันอย่างรวดเร็ว

แผ่นหลังของเลย์ลาชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น โชคดีที่มันไม่แตก ไม่อย่างนั้นต่อให้เธอทุ่มหมดตัวก็คงชดใช้ไม่ไหว

เธอมองขึ้นไปเพื่อขอบคุณ แต่เมื่อสบเข้ากับดวงตาคู่เย็นชา เธอก็รีบก้มหน้าลงด้วยความกลัว

เลย์ลาคิด 'เขาจำฉันได้หรือเปล่า?'

เพียงชำเลืองมอง ซามูเอลก็รู้สึกว่าดวงตาคู่นั้นคุ้นเคย ดวงตาของเธอเป็นสีเหลืองอำพันใสกระจ่าง ขนตายาว เธอตกใจง่าย

"เปิดขวดช้าชะมัด รู้วิธีเปิดหรือเปล่าเนี่ย?" โจเซฟแกล้งขู่เธอ

"เดี๋ยวนี้ค่ะ" เลย์ลากัดฟัน และในที่สุดก็ดึงจุกไม้ก๊อกออกมาได้หลังจากพยายามอยู่นาน

เลย์ลาถอนหายใจอย่างประหม่า ริมฝีปากแดงระเรื่อเผยอออก เผยให้เห็นรูปทรงอันเป็นเอกลักษณ์พร้อมหยักอวบอิ่มสีชมพู

ซามูเอลจ้องมองริมฝีปากแดงของเธอ พลางนึกถึงจูบอันหอมหวานเมื่อคืนก่อน

เธอคือเลย์ลา

ซามูเอลคิด 'บังเอิญอะไรขนาดนี้ที่มาเจอเธอที่นี่'

"แม่สาวน้อย ถ้าแค่เปิดขวดยังประหม่าขนาดนี้ ตอนปรนนิบัติคุณฮอลแลนด์บนเตียงไม่กลัวตายเลยเหรอ?" โจเซฟยิ้มเยาะ

"คุณพูดเรื่องอะไรคะ?" เลย์ลาย่นจมูก ใบหูแดงก่ำ

ทันใดนั้นซามูเอลก็คว้าคางของเธอและจ้องมองเข้าไปในดวงตาอย่างเย็นชา เขาถามว่า "เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า?"

'เขาจำฉันได้แล้วเหรอ?' มือของเลย์สั่นด้วยความกลัว ทำเหล้าหกใส่เป้ากางเกงของซามูเอลจนหมด

"ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ" เธอรีบคว้ากระดาษเช็ดปากมาเช็ดกางเกงให้เขา

เมื่อเห็นเธอตื่นตระหนก ซามูเอลก็ตัดสินใจอย่างเมตตาว่าจะยังไม่เปิดโปงเธอ เสียงคร่ำครวญแผ่วเบาอ่อนแรงจากเมื่อคืนดังก้องอยู่ในหู ทำให้เขารู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

ขณะที่เลย์ลาเช็ด เธอก็สังเกตเห็นบางอย่างที่ผิดปกติ

เลย์ลาคิด 'ทำไมเป้ากางเกงของเขา...'