บทที่ 349 ไม่บอกว่าไม่

หลังจากไลลาร้องคำรามราวกับนางสิงห์ ก็เกิดความเงียบขึ้นชั่วครู่

มีเพียงเสียงลมหายใจของชายคนนั้นเท่านั้นที่ได้ยิน

"นอนเถอะ ฝันดีนะ" เขาพูด

‘ฉันดุไปเหรอ? ไม่หรอก เขามันน่ารำคาญเองต่างหาก’ ไลลานึกในใจอย่างหม่นหมอง

อย่างไรก็ตาม การนอนทั้งที่ใส่ชุดชั้นในมันช่างอึดอัด เธอจึงข่มตาหลับไม่ลงเลย

เธอทนอยู่...

Accedi e continua a leggere