บทที่ 455 เรากำลังกลับบ้าน

"ถึงแล้ว" เอเดนพูด พลางกุมมือเธอไว้แน่น

"หนูอยากหาแม่... คุณปู่ขา หนูอยากหาแม่..." โอลิเวอร์ร้องไห้ มองเขาด้วยดวงตาคลอหนอง "คุณปู่..."

เอเดนลังเลใจ แต่ก็ไม่อาจต้านทานคำอ้อนวอนของหลานได้ "ให้เธอเข้ามา"

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซูซานก็รีบวิ่งเข้ามา

เธอตรงไปที่เตียงทันทีแล้วดึงมือโอลิเวอร์มาจากเอเดน "โอลิ...

Accedi e continua a leggere