บทที่ 5 ยังคงพยายามวิ่งอยู่ใช่ไหม

ไอ้เด็กบ้านรวยผมแดงสบถแล้วเงื้อมือขึ้น หมายจะตบหน้าเธอ

ไลลาขดตัวด้วยความกลัว แต่มือของเขาก็ถูกหยุดไว้กลางอากาศ

ทุกคนได้ยินเพียงเสียงไอ้เด็กผมแดงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด “ปล่อยนะ มือฉันจะหักแล้ว... เจ็บจะตายอยู่แล้ว...”

ไลลาเงยหน้าขึ้น มองเห็นเพียงสันกรามของซามูเอล แข็งแกร่งและน่าเกรงขาม เขายืนอยู่ด้านหลังเธอราวกับราชา

ไลลาตกตะลึง เธอไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาช่วยเธอ

ซามูเอลปล่อยมือที่เกือบจะหักนั้น

“แกเป็นใครมายุ่งเรื่องของฉัน!” ไอ้เด็กผมแดงกุมมือตัวเองด้วยความโกรธ

“ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับฉันแบบนี้” ซามูเอลขมวดคิ้ว น้ำเสียงเย็นชาและวางอำนาจ

ชายคนหนึ่งพูดขึ้น “คุณครับ เขาคือคุณฮอลแลนด์ พวกเราไปกันเถอะครับ”

“คุณฮอลแลนด์? ขอโทษครับ ขอโทษครับ...” ไอ้เด็กผมแดงรีบก้มหัวขอโทษแล้วเผ่นหนีไปอย่างตื่นตระหนก

“โอเว่น...” ไลลาเอื้อมมือไปจับมือโอเว่นอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“อย่ามาแตะตัวฉัน” โอเว่นผลักมือเธอออกอย่างแรงแล้วเดินจากไปพร้อมกับคนอื่นๆ

ไลลาเก็บกลั้นความขมขื่นในใจ กล่าวขอบคุณ แล้วจึงจากไป

“เล่นบทฮีโร่ครั้งแรก แต่แย่หน่อยที่กระต่ายน้อยไม่เห็นค่า” โจเซฟเอ่ยหยอกล้อ

ซามูเอลไม่ใช่คนที่จะยุ่งเรื่องของคนอื่น เห็นได้ชัดว่าเขาสนใจในตัวกระต่ายน้อยคนนี้ มันแปลกมาก เขาควรจะหลีกเลี่ยงผู้หญิงไม่ใช่เหรอ?

อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นแค่เกมสนุกๆ ทายาทตระกูลฮอลแลนด์ไม่มีทางจะไปยุ่งเกี่ยวกับพนักงานบาร์หญิงได้หรอก ซามูเอลฉลาดเกินกว่าจะทำเรื่องแบบนั้น

อีกอย่าง เขาก็หมั้นแล้วด้วย

เวลาตีสาม ในที่สุดไลลาก็เดินออกจากบาร์ที่เสียงดังอึกทึก

เธอปวดหัว มีเสียงในหู และหัวใจก็ยิ่งเหนื่อยล้ากว่า

ไลลาคิดในใจ ‘โอเว่นกับฉันเป็นพี่น้องต่างแม่ โอเว่นถูกพ่อแม่ตามใจจนเสียคน ไม่มีความทะเยอทะยาน แถมยังชอบสร้างปัญหา ความสัมพันธ์ของเรามันแย่มาก แต่อย่างไรก็ตาม คืนนี้เขาปล่อยให้พวกลูกคนรวยมารังแกฉัน ทำให้ฉันเจ็บปวดมาก ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน อย่างน้อยฉันก็นับเขาเป็นน้องชาย’

เสียงแตรรถที่ดังขึ้นกะทันหันขัดจังหวะความคิดของเธอ

รถโรลส์-รอยซ์สีดำคันหนึ่ง กระจกหลังรถเลื่อนลง เผยให้เห็นใบหน้าที่เย็นชา

“ขึ้นรถ” ซามูเอลเอ่ย เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่เขากังวลว่าเธออาจจะถูกรังแก เขาจึงรออยู่ตรงนี้

เมื่อเห็นไลลาเดินออกมาด้วยท่าทางเศร้าสร้อย เขาก็อดไม่ได้ที่จะเรียกเธอ

เธอคิด ‘เขาอีกแล้ว ผู้ชายขายตัวคนนั้น’

ไลลากำลังอารมณ์ไม่ดีและไม่อยากจะไปยุ่งเกี่ยวกับเขา

ไลลาเร่งฝีเท้า เมื่อได้ยินเสียงประตูรถเปิดตามหลังมา เธอก็เริ่มออกวิ่ง

ซามูเอลเอ่ยขึ้น “จะขึ้นรถมาดีๆ หรือจะให้ฉันลากขึ้นไป”

เขาคว้ากระเป๋าเป้เธอจากด้านหลัง

“ปล่อยฉันนะ” ไลลาดิ้นรน

“ยังจะหนีอีกเหรอ? เชื่อไหมว่าฉันจะหักขาเธอ?” ซามูเอลกดเธอติดกำแพงอย่างโมโห ตรึงมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะ

ผู้หญิงมักจะวิ่งเข้าหาเขาเสมอ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาวิ่งตามผู้หญิง เธอทำลายความเป็นครั้งแรกของเขาไปหลายอย่างแล้ว

ในตอนนี้ ไลลาเป็นเหมือนนกปีกหัก ทำได้เพียงบิดตัวไปมา เธอตะโกนว่า “ปล่อยนะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ!”

ซามูเอลพูด “ก็ลองดูสิ”

ดวงตาของไลลาเบิกกว้างด้วยความโกรธ เธอพูดว่า “คิดว่าตัวเองเป็นใคร? คุณมันก็แค่ผู้ชายขายตัว ทำไมต้องหยิ่งยโสนัก?”

เธอยังคงคิดว่าเขาเป็นผู้ชายขายตัว ซามูเอลจู่ๆ ก็รู้สึกอยากรู้ปฏิกิริยาของเธอเมื่อรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาขึ้นมา มันคงจะน่าดูชมไม่น้อย

ซามูเอลสั่ง “ขึ้นรถ ฉันมีเรื่องจะพูด”

ไลลาปฏิเสธ “เราหายกันแล้ว ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ”

ซามูเอลหมดความอดทนที่จะเถียงกับเธอ เขาผลักเธอเข้าไปในรถโดยตรง