บทที่ 505 ฉันไม่ได้เมาเมื่อคืนนี้

แสงแดดยามเช้าส่องกระทบแพขนตาของซูซาน ทำให้มันกระพือราวกับปีกผีเสื้อ ใบหน้าของเธอไร้ที่ติ แต่ทั้งร่างกลับปวดเมื่อย และเธอรู้สึกอ่อนเพลียหมดแรง

เธอจ้องมองโคมระย้า นึกถึงเรื่องเมื่อคืนซ้ำไปซ้ำมาในหัว น่าแปลกที่เธอรู้สึกสงบ เหมือนกับว่ามันถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่มีความเสียใจหรือความโกรธเคืองใดๆ

ความสัมพันธ...

Accedi e continua a leggere